Świątynia Dematamal Viharaya – Okkampitiya
Opis
Świątynia Dematamal Viharaya to nowatorskie miejsce o znaczeniu archeologicznym i starożytnym, położone we wsi Okkampitiya w dystrykcie Monaragala w prowincji Uva na Sri Lance. Wyjątkowe miejsce kultu dla podróżników i wyznawców odwiedzających Monaragalę.
W III wieku p.n.e. świątynia została zbudowana przez króla Mahanagę, najmłodszego syna króla Devanapiyatissy. Legenda głosi, że książę Gemunu przegrał bitwę z powodu nieporozumienia ze swoim bratem, księciem Saddhatissą, w związku z czym król poszedł i ukrył się pod pryczą mnichów rezydujących w Mal Vihara. Arahanci zbudowali górę przed księciem Gemunu, który widział, jak podążał za nimi. Książę Gemunu nie skrzywdził brata, gdy zobaczył młodszego brata ukrywającego się, ale z szacunku dla Arahanta. Uważa się, że Mal Vehera widział świątynię, ponieważ zauważył ją młodszy brat i wtedy mógł pobudzić Mal Veherę do zniszczenia.
Przeczytaj więcej w szczegółach
Historia Dematamal Viharayi
Historia Dematamal Viharaya sięga okresu Anuradhapura. Lokalne tradycje sugerują, że ceglana stupa na terenie świątyni została zbudowana w III wieku p.n.e., w najwcześniejszym okresie buddyjskim na wyspie. Według lokalnych legend świątynia służyła jako kryjówka księcia Saddhatissy po przegranej przez niego wojnie o sukcesję ze swoim starszym bratem Dutthagamanim. Mnisi w świątyni odegrali kluczową rolę w pojednaniu dwóch braci, co doprowadziło do połączenia sił południowego królestwa Rohany w celu przywrócenia buddyjskich rządów w Anuradhapurze.
Położenie Dematamal Viharaya
Dematamal Viharaya położony jest na polach ryżowych w pobliżu drogi B 522, 7 km na południowy wschód od Buttala, centralnego miasta Sri Lanki. Pomimo tego, że znajdują się one w pobliżu gigantycznych posągów buddyjskich Maligawila i Dambegoda, które znajdują się w odległości 11 km, większość pielgrzymów i turystów odwiedzających te miejsca przechodzi obok Dematamal Viharaya, nie zwracając na to większej uwagi.
Cechy Dematamal Viharayi
Stupa: Główną cechą stanowiska archeologicznego jest typowa ceglana stupa ze Sri Lanki, która prawdopodobnie pochodzi z okresu Anuradhapura. Stupa znajduje się w centrum kompleksu świątynnego i jest najbardziej rzucającą się w oczy budowlą.
Komórki medytacyjne: Na terenie małego kompleksu Dematamal Viharaya znajdują się także ślady innych budowli, z których większość to cele medytacyjne w siedzibach mnichów. Te proste platformy są świadectwem ascetycznego stylu życia mnichów zamieszkujących świątynię w przeszłości.
Budynki ceremonialne: Oprócz celów medytacyjnych na terenie kompleksu znajdują się klasyczne budynki ceremonialne, mianowicie Pathimagara i Bodhigara. Pathimagara służyła niegdyś jako miejsce kultu posągu Buddy, podczas gdy w Bodhigarze czczono drzewo. Budynki te są dobrze zachowane i zapewniają wgląd w praktyki religijne z przeszłości.
Muzeum: Do świątyni przylega małe muzeum, w którym bezpiecznie przechowywane i eksponowane są niektóre artefakty i dekoracje świątynne. Jednym z takich artefaktów jest popiersie bodhisattwy mahajanisty, które było częścią posągu. Posągi z wysokimi koronami włosów zwykle przedstawiają Bodhisattwów, pomagających zbawicieli czczonych w buddyzmie mahajany. Jednak posąg Dematamala Viharay jest zbyt wyblakły, aby można go było jednoznacznie zidentyfikować jako postać mahajańską.
Kamienie strażnicze: Kilka kamieni ochronnych w Dematamal Viharaya ma motywy intymnych par, unikalne dla południowej Sri Lanki. Płeć pary zwykle nie jest możliwa do rozróżnienia. Czasami tę parę interpretuje się jako Bodhisattwę Maitreję i jego małżonkę, powszechnie czczonych w starożytnym królestwie Rohany. Jednak brak dowodów ikonograficznych i epigraficznych sprawia, że takie przypisanie jest niepewne. Bardziej prawdopodobne jest, że para reprezentuje parę królewską, być może dawcę i jego żonę lub króla i królową. Kamienie strażnicze Dematamal Viharaya należą do najbardziej artystycznych przykładów tego typu rzeźby.
Legenda o księciu Saddhatissie i pojednaniu
Według lokalnych legend Dematamal Viharaya była kryjówką księcia Saddhatissy po przegranej wojnie o sukcesję ze swoim starszym bratem Dutthagamanim. Dzięki pomocy mnichów obaj bracia zostali ostatecznie pojednani. Celem pojednania było połączenie sił południowego królestwa Rohany w celu rozpoczęcia kampanii pod przywództwem Dutthagamaniego mającej na celu przywrócenie panowania buddyjskiego w Anuradhapura.
