Park Narodowy Równin Hortona
Opis
Równina Horton, otaczające ją lasy i sąsiedni Peak Wilderness łączą najbardziej znaczący obszar zlewiska Sri Lanki z prawie wszystkimi głównymi rzekami. Na tablicach wyróżniają się również środowiska oraz endemiczne rośliny i zwierzęta reprezentujące tereny podmokłe i górskie.
Równiny Horton obejmują łagodnie falujące górskie wzgórze na południowym krańcu centralnego masywu górskiego Sri Lanki. Zarządza nim od północy góra Totupola Kanda (2357 m), a od zachodu góra Kirigalpotta (2389 m). Dwie góry wypełniające równinę Horton dodały ogromnie do jego budzącej podziw fizjonomii, „wielki koniec świata” o 884 m. Piękno listowia szczytów otaczających równiny, które okresowo pokrywa mgła, podkreśla iskrzący się upadek Bakera. Wysokość parku obejmuje od około 1800 m do 2389 m na szczycie Kirigalpotta. Płaskowyż na wysokości 2100 m jest najbardziej wyróżniającym się płaskowyżem na Sri Lance. Roczna suma opadów w regionie wynosi około 2540 mm, ale na równinach Horton może przekraczać 5000 mm. Deszcz zdarza się przez większą część roku, chociaż od stycznia do marca jest pora sucha. Temperatury są umiarkowane, ze średnią roczną temperaturą 15ºC, a od grudnia do lutego spodziewane są przymrozki.
Równiny Horton są dobrze znane ze swojej bogatej różnorodności biologicznej; jego flora dawała wysoki poziom endemizmu. 5% odmian określa się jako endemiczne dla Sri Lanki.
Przeczytaj więcej w szczegółach
Horton Plains słynie z bogatej różnorodności biologicznej i wysokiego poziomu endemizmu. Flora parku wykazuje niezwykłą różnorodność, z około 750 zarejestrowanymi gatunkami roślin należącymi do 20 rodzin. Dominującym gatunkiem drzewa jest Rhododendron arboreum, tworząc żywy pokaz kolorów pośród bujnej zieleni. Prawie 54 gatunki roślin drzewiastych w parku są endemiczne dla Sri Lanki, reprezentując jej unikalne i niezastąpione dziedzictwo botaniczne. Na murawach, zajmujących około 2000 hektarów parku, występują różne wyspecjalizowane gatunki roślin przystosowane do środowiska górskiego. Te murawy odgrywają kluczową rolę w obszarze zlewni, ponieważ pomagają regulować przepływ wody do rzek i strumieni.
Różnorodność biologiczna Równin Horton wykracza poza jej florę, ponieważ jest także domem dla różnorodnych dzikich zwierząt. Park zamieszkuje kilka gatunków ssaków, w tym jeleń sambar, lampart ze Sri Lanki, dzik, langur purpurowy i kot rdzawy. Nieuchwytny lampart ze Sri Lanki jest ważną atrakcją dla miłośników dzikiej przyrody, choć wypatrzenie go wymaga cierpliwości i odrobiny szczęścia.
Miłośnicy awifauny będą zachwyceni, wiedząc, że Horton Plains to raj dla obserwatorów ptaków. Park szczyci się zamożną populacją ptaków z ponad 100 zarejestrowanymi gatunkami, w tym kilkoma gatunkami endemicznymi, takimi jak drozd gwiżdżący ze Sri Lanki, gołąb grzywacz ze Sri Lanki i białooki ze Sri Lanki. Łąki i okoliczne lasy stanowią idealne siedlisko dla tych pierzastych stworzeń, co czyni je rajem dla miłośników ptaków.
Równie imponująca jest różnorodność gadów i płazów w Horton Plains. Park jest domem dla kilku endemicznych gatunków gadów, w tym rzadkiej lankijskiej żmii zielonej i jaszczurki rogatej nosorożca. W strumieniach i zbiornikach wodnych na terenie parku można również spotkać płazy, takie jak żaba skalna ze Sri Lanki i endemiczna ropucha potokowa.
Horton Plains odgrywa istotną rolę w obszarze zlewni Sri Lanki. Park jest punktem wyjścia dla trzech głównych rzek: Mahaweli, Kelani i Walawe. Rzeki te dostarczają wodę dla rolnictwa, elektrowni wodnych i użytku domowego, co czyni Horton Plains kluczowym obszarem zlewni.
Na uwagę zasługuje również kulturowe i historyczne znaczenie Horton Plains. W parku znajduje się Rezerwat Archeologiczny Pattipola, w którym znajdują się dowody wczesnych osad ludzkich sprzed tysięcy lat. Ponadto uważa się, że obszar ten był zamieszkany przez prehistoryczne społeczności, a badania archeologiczne ujawniły starożytne miejsca pochówku, narzędzia i artefakty.
Jako popularne miejsce turystyczne, Horton Plains oferuje odwiedzającym kilka atrakcji. Najbardziej znanym z nich jest tzw Punkt widokowy na koniec świata, gdzie odwiedzający mogą podziwiać dramatyczny spadek o wysokości 884 metrów, oferujący zapierające dech w piersiach widoki na otaczający krajobraz. Inną godną uwagi atrakcją jest Wodospad Bakera, malowniczy wodospad położony wśród bujnej zieleni.
Pomimo swojego naturalnego piękna i znaczenia, Horton Plains stoi w obliczu zagrożeń, które stanowią wyzwanie dla jego ochrony. Jednym z głównych problemów jest zamieranie lasów, czyli stopniowy upadek i degradacja ekosystemu leśnego. Zmiany klimatyczne, gatunki inwazyjne i działalność człowieka przyczyniły się do tego zjawiska. Czynione są wysiłki w celu monitorowania i łagodzenia zamierania lasów oraz rekultywacji obszarów zdegradowanych.
Aby chronić wyjątkową różnorodność biologiczną i zapewnić długoterminową ochronę równin Horton, park został uznany za park narodowy i wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Departament Ochrony Dzikiej Przyrody zarządza parkiem i stosuje różne środki w celu regulowania działań odwiedzających i minimalizowania wpływu na środowisko. Obejmują one wyznaczone szlaki turystyczne, ograniczenia dotyczące biwakowania i ognisk oraz wytyczne dotyczące usuwania odpadów.
Organizacje zajmujące się ochroną przyrody i społeczności lokalne również odgrywają kluczową rolę w ochronie równin Horton. Trwają wspólne wysiłki mające na celu podniesienie świadomości na temat znaczenia parku, promowanie zrównoważonych praktyk turystycznych oraz zaangażowanie w inicjatywy ponownego zalesiania i odbudowy siedlisk.