Kiedy wyobrażasz sobie Sri Lankę, możesz pomyśleć o tętniących życiem miasteczkach plażowych wypełnionych surferami i plażowiczami lub odległych obszarach z egzotyczną dziką przyrodą i górzystym terenem rozciągającym się jak okiem sięgnąć. I chociaż tak, są pewne obszary tego ogromnego kraju, w których ukształtowanie terenu może cię zaskoczyć. Ciągle zmieniająca się sceneria Sri Lanki Cię podnieci, a te parki narodowe to tylko przepustka do odkrycia ich piękna.
Park Narodowy Yala jest najbardziej ukochanym parkiem narodowym na Sri Lance i rozciąga się na dwie prowincje, w szczególności Uva i Południową. Leży w dystryktach Monaragala i Hambantota. Park Narodowy Yala obejmuje około 97 880,7 hektarów, zróżnicowany ekosystem rozciągający się od Wilgotnego Lasu Monsunowego po różne obszary naturalne. Yala została uznana za obszar chroniony w 1900 roku i miała wówczas powierzchnię 389 km2. W 1909 roku Yala została nazwana Sanktuarium i otrzymała gazetę jako Park Narodowy 25 lutego 1938 roku.
Park Narodowy Udawalawe jest jednym z najważniejszych i najważniejszych parków narodowych na Sri Lance. Jest to ważny obszar chroniony, w którym występuje znaczna flora i fauna, a także wirtualne środowisko dla słoni Sri Lanki i ptaków wodnych. Ten park narodowy leży na granicy prowincji Uva i Sabaragamuwa. Park znajduje się 165 kilometrów od stolicy kraju, Kolombo. Park Narodowy Udawalawe został ogłoszony 30 czerwca 1972 roku podczas ceremonii, której przewodniczyło Ministerstwo Żeglugi i Turystyki. [Notyfikacja z Dziennika Urzędowego nr 14]. Ten park powstał pod koniec projektu Udawalawe Reservoir. Głównym celem wyznaczenia go jako parku narodowego jest ochrona zlewni i stworzenie ostoi dla dzikich słoni. Drugi zbiornik, zbiornik Maw Ara, został zbudowany w latach 1991-1998 w parku narodowym.
Główną atrakcją topograficzną tego parku jest koncentracja w nim „kosmów” lub „jezior”. Choć ogranicza się do określonego sektora parku, uderzającą cechą są niezwykle zróżnicowane miedzianoczerwone, gliniaste gleby. Zachodni sektor parku z głęboko zalesionymi obszarami i ciernistymi krzewami przypomina Park Narodowy Yala na południu Sri Lanki. Charakteryzuje się deszczami między monsunami w marcu i kwietniu, rozległymi suszami od maja do początku września oraz znaczną porą deszczową (monsun północny) od września do grudnia. Na podstawie zapisów długoterminowych średnia roczna temperatura wynosi 27,2 ° C, a całkowita roczna suma opadów wynosi około 1000 mm na podstawie zapisów długoterminowych.
Równina Horton, otaczające ją lasy i sąsiedni Peak Wilderness łączą najbardziej znaczący obszar zlewiska Sri Lanki z prawie wszystkimi głównymi rzekami. Na tablicach wyróżniają się również środowiska oraz endemiczne rośliny i zwierzęta reprezentujące tereny podmokłe i górskie.
Równiny Horton obejmują delikatnie wahające się wzgórze górskie na południowym krańcu centralnego masywu górskiego Sri Lanki. Od północy zarządzana jest przez górę Totupola Kanda (2357 m), a od zachodu przez górę Kirigalpotta (2389 m). Dwie góry rozciągające się od Równiny Horton ogromnie przyczyniły się do jego inspirującej fizjonomii, „końca wielkiego świata” o 884 m. Piękno listowia szczytów otaczających równiny, okresowo pokrytych mgłą, podkreśla iskrzący upadek Bakera. Wysokość parku wynosi od około 1800 m do 2389 m na szczycie Kirigalpotta. Płaskowyż na wysokości 2100 m jest najbardziej charakterystycznym płaskowyżem na Sri Lance.
Park Narodowy Minneriya znajduje się w dystrykcie Polonnaruwa w prowincji North Central. Zbiornik Minneriya wraz z jego otoczeniem pełni istotną rolę jako teren podmokły. Dlatego ma dużą różnorodność biologiczną i
Główne wejście do Parku to Ambagaswewa, 8,8 km od Habarany w kierunku drogi Colombo Polonnaruwa. Na teren Parku można było wejść po uzyskaniu zezwolenia urzędu ochrony przyrody Ambagaswewa.
Park Narodowy Kaudulla to nowo utworzony park narodowy w pobliżu miasta Habarana na Sri Lance. Kaudulla leży na wsi i ma doskonały potencjał do oglądania słoni i innych gatunków dzikiej przyrody. Topografia jest zróżnicowana, obejmują wzgórza, niziny, lasy i zarośla. Kaudulla to stary zbiornik irygacyjny o pojemności 30 000 metrów akrów. Głównym źródłem wody jest gigantyczny kanał otaczający zbiornik. Centralne roczne opady wynoszą około 1500-2000 mm; średnia roczna temperatura wynosi 20°C.
Roślinność parku narodowego składa się z tropikalnych, suchych, wiecznie zielonych lasów mieszanych, opuszczonych gruntów uprawnych chena, łąk i terenów podmokłych. Dominowały tropikalne, suche, wiecznie zielone lasy mieszane.
Z tego parku zarejestrowano dwadzieścia cztery gatunki ssaków na Sri Lance. Kilka głównych z nich to dziki słoń, którego populacja wynosi około 200. W zbiorniku występuje dwadzieścia sześć gatunków ryb; te ryby są ważne gospodarczo. W tym parku 435 gatunków ptaków uważa się za ptaki endemiczne dla Sri Lanki.
Park Narodowy Pigeon Island, otoczony rafą koralową w pobliżu plaży Nilaveli, został nazwany Parkiem Narodowym zgodnie z rozporządzeniem w sprawie ochrony fauny i flory w 2003 roku. Jest wyjątkowy, ponieważ jest jedynym parkiem narodowym w kraju, w którym żyje kolonia wspaniałego gołębi skalnych i zawiera jedne z najlepiej zachowanych raf koralowych w kraju. Z regionu Trincomalee rozpoznano ponad 100 odmian koralowców i ponad 300 gatunków ryb rafowych. Wiele z tych gatunków występuje w Parku Narodowym Pigeon Islands, obejmującym około pięciu hektarów ziemi. Około 1000 metrów w głąb morza z rafą koralową jako granicą parku narodowego. Wyspa jest zwiedzana łodzią, a została uruchomiona dla turystyki w 2002 roku.
