Daty Kelaniya Perahera 2026: Udamaluwa Perahera – · Pahatha Maluwa Perahera – · Randoli (Maha Perahera) –
Dwa bogato zdobione słonie niosą świętą trumnę z relikwią, oświetloną nocą podczas Kelaniya Duruthu Perahera. Kelaniya Duruthu Perahera to jedno z najbardziej czczonych wydarzeń kulturalnych i religijnych Sri Lanki, odbywające się corocznie w styczniu w historycznej świątyni Kelaniya Raja Maha Viharaya, około 10 km na północny wschód od… ColomboTa wspaniała procesja upamiętnia legendarną pierwszą wizytę Buddy na wyspie i prezentuje ponad 2500 lat buddyjskiego dziedzictwa. Festiwal, reaktywowany w 1927 roku po długiej przerwie, rozrósł się do spektakularnego widowiska, które przyciąga tysiące wiernych i turystów z całego świata. Perahera (procesja) to hipnotyzujący pokaz oddania i kunsztu – tak rozległy, że cała parada może trwać ponad dwie godziny, aby przejść przez dany punkt. Jest to żywe świadectwo wiary i dziedzictwa, łączące głębokie znaczenie religijne z najwspanialszymi tradycyjnymi przedstawieniami Sri Lanki.
Znaczenie historyczne i religijne
Kelaniya Raja Maha Viharaya to starożytna świątynia buddyjska, której historia sięga ponad dwóch tysiącleci. Według kronik lankijskich, miejsce to zostało poświęcone wizycie Buddy w miesiącu Duruthu (styczeń), dziewiątym miesiącu po jego Oświeceniu. Tradycja głosi, że Budda przyjął zaproszenie od króla Naga Maniakkikhy i wygłosił kazanie w Kelaniya, siedząc na wysadzanym klejnotami tronie (Mandapaya), który obecnie uważa się za umieszczony w dagobie (stupie) świątyni. Coroczne święto Duruthu Perahera zostało ustanowione dla upamiętnienia tej świętej wizyty i uczczenia początków buddyzmu na Sri Lance.
Historycznie świątynia Kelaniya rozkwitała pod królewskim patronatem, ale sama tradycja Perahera odżyła na początku XX wieku. Współczesna Duruthu Perahera została po raz pierwszy zorganizowana w 1927 roku pod przewodnictwem filantropki Heleny Wijewardene i jej syna Dona Waltera Wijewardene. W swojej pierwotnej formie składała się ona zaledwie z dwóch części – Dhātu (Relic) Perahera, niosącej święte relikwie Buddy, oraz Vibhīshana Devale Perahera, czczącego boga Vibhishana (bóstwo opiekuńcze Kelaniya). W kolejnych latach dodano dwie kolejne procesje bóstw – jedną dla boga Wisznu (bóstwa opiekuńczego Sri Lanki) i jedną dla boga Skandy Kataragamy (bóstwa wojownika). Obecnie widowisko Duruthu Perahera składa się z kilku procesji: głównej procesji świątynnej niosącej trumnę z relikwiami, po której następują procesje trzech dewalów (świątyń) poświęconych Wisznu, Kataragamie i Wibhiszanie. Ta budowla symbolizuje połączenie buddyjskiego kultu z czcią bóstw opiekuńczych.
Równie ważne są poprzedzające je obrzędy religijne. Perahera to punkt kulminacyjny trwającego miesiąc święta kultu w Kelaniya, które zazwyczaj rozpoczyna się w grudniu kazaniami w świątyni i tygodniem nieprzerwanej modlitwy. duch Śpiewy (recytacje ochronne). Ceremonie te budują duchowy rozmach poprzedzający dzień Duruthu Full Moon Poya (styczniowa pełnia księżyca), kiedy odbywają się wielkie procesje. Rezultatem jest głęboko duchowa atmosfera: festiwal nie jest jedynie turystycznym widowiskiem, ale nabożną pielgrzymką dla tysięcy buddystów. Wielu wierzy, że udział w Perahera lub bycie jej świadkiem przynosi błogosławieństwa na nowy rok, ponieważ Duruthu to pierwsza pełnia księżyca w roku i oznacza pomyślny początek.
Trzy noce przepychu: harmonogram Duruthu Perahera 2026
Udamaluwa Perahera
Skromna ceremonia inauguracyjna na górnym dziedzińcu; odgłos armaty sygnalizuje start. Samo Dhātu (Relikwia) Perahera odbywa się na mniejszą skalę z udziałem ograniczonej grupy artystów i słoni.
Pahatha Maluwa Perahera
Pełna procesja wychodzi na ulice: Dhātu Perahera, a za nimi Wisznu, Kataragama i Vibhishana Devale perahera. Kolejne słonie, bębniarze, tancerze i dostojnicy w pełnym rynsztunku.
Randoli (Maha) Perahera
Kulminacja (około 19:30–20:00): pochodnie, bicze, szeregi artystów i oświetlone słonie; prowadzący niosący trumnę z relikwiami. Zakończenie o świcie. diya-kepeema (ceremonia przecięcia wody).
Kelaniya Duruthu Perahera trwa trzy kolejne noce w 2026 roku, a każda nocna procesja staje się coraz większa i bardziej okazała. W 2026 roku festiwal odbędzie się na początku stycznia w poniższych datach, a jego kulminacją będzie dzień tuż przed pełnią księżyca w Duruthu:
Udamaluwa Perahera – 8 stycznia 2026: Parada pierwszej nocy, znana jako Udamaluwa Perahera, to skromna i święta ceremonia inauguracyjna na górnym dziedzińcu świątyni. Ta stosunkowo kameralna procesja nadaje duchowy ton świętu. W pomyślnym momencie rozpoczęcia rozbrzmiewa huk armaty, sygnalizujący start. Tej nocy odbywa się jedynie Dhātu Perahera (procesja relikwii), na mniejszą skalę. Ograniczona liczba słoni, wraz z garstką chorążych, chrupiącymi biczami, tancerzami ognia, bębniarzami i tradycyjnymi tancerzami, w pełnym szacunku spokoju okrąża górny taras świątyni. Główny świecki strażnik (Basnayake Nilame), niosąc w dłoniach świętą trumnę z relikwią, prowadzi procesję, która trzykrotnie symbolicznie okrąża wewnętrzny dziedziniec świątyni, zanim zakończy się na noc. Pomimo swojej prostoty, skupione oddanie Udamaluwa Perahera tworzy błogosławioną atmosferę dla większych parad.
Pahatha Maluwa Perahera – 9 stycznia 2026 r.: Drugiej nocy uroczystości nabierają rozmachu i rozprzestrzeniają się na całą okolicę. Pahatha (Dolna) Maluwa Perahera obejmuje wszystkie elementy całej procesji i jest wykonywana na bardziej rozbudowaną skalę. Ceremonia rozpoczyna się tradycyjnymi rytuałami wewnątrz świątyni, po których świętą trumnę z relikwiami umieszcza się na grzbiecie wielkiego świątynnego słonia z ciosami, wśród błogosławieństw i uderzeń bębnów. Teraz Perahera właściwie „wyrusza na ulice” – procesja opuszcza teren świątyni i wije się ulicami wokół dolnego placu świątynnego. Dziś wieczorem biorą udział wszystkie cztery oddziały parady: najpierw maszeruje Dhātu Perahera, niosąc trumnę z relikwiami Buddy, a za nim kolejno trzej Devala Perahera – Wisznu, Kataragama i Wibhiszana. Dostojnicy świątyni (Basnayake Nilames i ich świta) dołączają w pełnych tradycyjnych strojach. Z udziałem o wiele większej liczby słoni w strojach, bębniarzy i tancerzy, druga noc oferuje barwne widowisko, znacznie wspanialsze niż pierwsza. Tłumy ustawiają się wzdłuż dróg dojazdowych do świątyni, aby dostrzec rozświetlone słonie i grupy, które okrążają świątynię, a następnie wracają do środka. Ta noc łączy skromną świętość pierwszej nocy z bezgranicznym przepychem ostatniej.
Randoli Perahera (Maha Perahera) – 10 stycznia 2026 r.: Trzecia i ostatnia noc, często nazywana Randoli Perahera lub Maha Perahera (Wielka Procesja), stanowi punkt kulminacyjny festiwalu Duruthu. Jest to najbardziej ekstrawagancka i wyczekiwana procesja, tradycyjnie odbywająca się w przeddzień święta Poya Pełni Księżyca w Duruthu. Randoli Perahera w 2026 roku prawdopodobnie rozpocznie się po zapadnięciu zmroku (około 19:30–20:00) i zaprezentuje widowisko w pełnej krasie. Wraz z zapadnięciem zmroku wydawane są pomyślne sygnały: mnisi odmawiają błogosławieństwa, a trumna z relikwiami zostaje uroczyście umieszczona w bogato zdobionym howdah (powoziku) na grzbiecie głównego słonia. Na dźwięk armaty rozpoczyna się procesja, prowadzona przez pochodnie i rytmiczne trzaski chrupiące bicze, oznajmiające jej nadejście. Oto olśniewający spektakl na wielką skalę: szereg za szeregiem artystów kulturowych – tradycyjnych bębniarzy, flecistów i tancerzy w jaskrawych strojach – przeplatanych dziesiątkami słoni odzianych w lśniące szaty i światła, z których każdy otoczony jest strażnikami i kornakami. Największy z nich majestatycznie kroczy pośrodku, niosąc złoconą trumnę z relikwiami na białym obrusie (pawada) położonym na drodze, w asyście mnichów i urzędników ofiarowujących kwiaty. Powietrze wypełnia zapach kadzidła i dźwięk śpiewów, trąbek horanăwa i bębnów. Spektakl i duchowość osiągają szczyt tej ostatniej nocy – często opisuje się ją jako najwspanialsze widowisko, na które buddyści ze Sri Lanki czekają z wielkim zapałem. Oczekuje się, że Randoli Perahera w 2026 roku zgromadzi wielu uczestników; W poprzednich latach w paradzie finałowej nocy uczestniczyło nawet 80–100 słoni, którym towarzyszyły setki artystów. Procesja wije się ulicami Kelaniya w powolnym, królewskim marszu, który może trwać kilka godzin. Po zakończeniu Maha Perahera, ceremonialne zakończenie odbywa się tradycyjną ceremonią cięcia wody (diya-kepeema) odprawiano nad pobliską rzeką o świcie, symbolicznie kończąc uroczystości i udzielając błogosławieństwa świętym wodom.
Atrakcje kulturalne Perahery
Duruthu Perahera to zarówno ekstrawagancja kulturowa, jak i obrzęd religijny. Procesja stanowi żywą wizytówkę klasycznych lankijskich sztuk widowiskowych i zwyczajów rytualnych, z których wiele przetrwało wieki, właśnie dzięki takim festiwalom. Widzowie mogą podziwiać szereg zachwycających efektów wizualnych i dźwiękowych, które czynią to widowisko niezapomnianym. Do najważniejszych atrakcji należą:
Majestatyczne słonie: Gwiazdami widowiska są dziesiątki słoni w czaprakach, przystrojonych w bogate, kolorowe jedwabne stroje i sznury świateł. Prowadzący słonie niesie świętą trumnę z relikwią pod wysokim baldachimem, uosabiając honor i duchowe znaczenie tego wydarzenia. Słonie poruszają się z wyważoną gracją, często ostrożnie stąpając po białej tkaninie rozłożonej przed nimi na znak czci. Ich obecność – spokojna, a zarazem potężna – dodaje majestatu i grozy każdej nocy Perahery.
Tancerze Kandyan: Zespoły tradycyjnych tancerzy Kandyan występują wzdłuż trasy w barwnych strojach, wykonując pełne gracji, a zarazem potężne ruchy. Tancerze – niektórzy z nich wykonują słynny Ves Tańczcie z misternymi nakryciami głowy i dzwonkami na kostkach – oddajcie hołd ruchem, odtwarzając historie z buddyjskiej tradycji i folkloru. Ich zsynchronizowana choreografia i ekstrawaganckie kostiumy ożywiają widowisko, zachowując kulturową autentyczność.
Artyści ognia: Utalentowani artyści tańca z ogniem wirują i machają płonącymi pochodniami i płonącymi głowniami, kreśląc olśniewające kręgi ognia w nocnym powietrzu. gini bola Artyści wykonujący taniec „fireball” są niezmiennie ulubieńcami publiczności – ich śmiałe układy rozświetlają mrok i podkreślają świąteczną atmosferę. Wybuchy płomieni i deszcze iskier tworzą dramatyczne efekty wizualne, oświetlając przetaczający się pochód.
Tradycyjni perkusiści i muzycy: Puls Perahery pochodzi od bębniarzy i muzyków, którzy towarzyszą procesji w starożytnych rytmach. Zespoły bębniarzy wybijają magul bera (bębny ceremonialne) i hevissi bębny w hipnotycznych wzorach, podczas gdy fleciści i oboje horanăwa Muzycy dodają melodyjne akcenty. Nieustanna muzyka dodaje energii wykonawcom i urzeka widzów, przywołując nabożny, a zarazem uroczysty nastrój wydarzenia.
Krakersy z batatów: Na czele każdego pochodu idą chrupiące baty (gal linno), którzy strzelają długimi biczami w gromkich odgłosach, które niosą się echem przez noc. Ta tradycja, symbolizująca oczyszczanie drogi dla świętej relikwii i zapowiadająca jej nadejście, dodaje element widowiskowości i napięcia. Każde ostre trzaśnięcie biczem urzeka widzów i utrzymuje uwagę tłumu na nadchodzącej paradzie.
Procesja Vibhīshana Devale: Unikalną cechą Kelaniya Perahera jest włączenie fragmentu Vibhishana Devale. Vibhīshana w eposie Ramajana, był młodszym bratem Rawany, który sprzymierzył się z prawością; lankijskie wierzenia czczą go jako bóstwo opiekuńcze Kelaniyi. Podczas Perahery do parady dołącza specjalna mini procesja z sanktuarium Vibhishany. Wierni oddają hołd Vibhishanie jako opiekunowi świątyni i ziemi. Ten element podkreśla związek festiwalu ze starożytnymi legendami i podkreśla synkretyczne połączenie tradycji buddyjskich i hinduistycznych na Sri Lance. Vibhishana Perahera nadaje wydarzeniu historyczny wymiar, przypominając widzom, że korzenie świętości Kelaniyi tkwią nie tylko w historii buddyzmu, ale także w szerszym mitycznym dziedzictwie wyspy.
Kandula – główny słoń świątyni: Kolejną ukochaną ikoną Kelaniya Perahera jest Kandula, główny słoń świątyni. Kandula to wspaniały słoń z ciosami podarowany Kelaniya przez króla Tajlandii w latach 90. XX wieku, który ma zaszczyt nieść trumnę z relikwiami podczas głównych procesji. W swojej najlepszej formie, Kandula, imponująca, a zarazem delikatna postać, jest atrakcją dla wielu uczestników – często przyodziany w najbogatsze szaty i światła, wzbudzając zachwyt i oklaski, gdy przechodzi obok. Wierni traktują Kandulę z uczuciem i szacunkiem, postrzegając go jako „żywą replikę legendy” pełniącą świętą powinność.
Ogólnie rzecz biorąc, doznania sensoryczne związane z Duruthu Perahera są niezwykłe. Widok karawan słoni i wirujących tancerzy, dźwięk bębnów i pieśni, a także aromat kadzideł i kwiatów przenoszą widzów w minioną epokę królów i klasztorów. Jednak jest to w dużej mierze żywy festiwal – wspólnotowy akt kultu, dumy kulturowej i jedności. Zdolność Kelaniya Duruthu Perahera do podtrzymywania tych starożytnych tradycji w czasach współczesnych jest świadectwem bogatego, niematerialnego dziedzictwa Sri Lanki.
Każdy element procesji ma symboliczne znaczenie i jest wykonywany z głębokim szacunkiem. Dla zwiedzających to nie tylko zachwycający spektakl, ale także lekcja o kulturze Sri Lanki – od rytmów bębnów i form tanecznych przekazywanych z pokolenia na pokolenie, po bogato przystrojone słonie, symbolizujące godność i oddanie. Gdy światła Perahery odbijają się od twarzy tłumu, można wyczuć zbiorowego ducha oddania i świętowania, który czyni to wydarzenie naprawdę wyjątkowym.