Kościół św. Pawła – Kandy
Opis
Kościół św. Pawła w Kandy na Sri Lance prezentuje bogaty gobelin historii, architektury i znaczenia kulturowego, położony w sercu „stolicy wzgórz” kraju. Jego historia rozpoczyna się w 1825 roku, kiedy podczas swojej wizyty w celu bierzmowania drugi biskup Kalkuty, Reginald Heber, dostrzegł potrzebę wybudowania dedykowanego budynku kościoła. Brytyjski garnizon wojskowy i kilku Ceylończyków korzystało ze starożytnej Sali Audiencyjnej Królów Kandy do celów kultu.
Co istotne, król Jerzy III ofiarował do kościoła posrebrzaną komunię w podziękowaniu za jego służbę dla brytyjskiego garnizonu wojskowego. Zestaw ten jest nadal używany, zwłaszcza podczas nabożeństw wielkanocnych i bożonarodzeniowych. Później w 1843 roku rząd brytyjski przeznaczył ziemię koronną na budowę kościoła, podkreślając harmonię i tolerancję religijną, zwłaszcza biorąc pod uwagę bliskość Świątyni Zęba, świętego miejsca buddyjskiego.
Przeczytaj więcej w szczegółach
Budowę pierwszego kościoła episkopalnego w Kandy rozpoczęto od wmurowania kamienia węgielnego w marcu 1843 r. Choć kościół był jeszcze w budowie, otworzył swoje podwoje w 1846 r., odzwierciedlając uproszczony projekt ze względu na ograniczone fundusze. Kościół został formalnie konsekrowany i nazwany „św. Pawłem” w styczniu 1853 roku przez pierwszego biskupa Kolombo, Jamesa Chapmana, i służył głównie jako kościół garnizonowy dla pułków brytyjskich.
Księża kościoła św. Pawła, zwani „kapelanami”, odegrali znaczącą rolę w historii wojskowej brytyjskiej okupacji prowincji Kandyan. Tablice pamiątkowe w kościele upamiętniają zasługi tych kapelanów, oficerów i żołnierzy, w tym z Pułku Strzelców Cejlońskich i Cejlońskiej Piechoty Konnej.
Architektonicznie kościół św. Pawła wyróżnia się projektem w kształcie krzyża, przestronnym wnętrzem i brakiem filarów z wyjątkiem środkowej nawy środkowej. Kościół posiada prostą kwadratową wieżę zachodnią z blankami ozdobionymi zegarami, mieszczącą zestaw kurantów i średniej wielkości dzwon. Cała konstrukcja wykonana jest z cegły terakotowej, co jest unikalnym przykładem brytyjskiej architektury na Sri Lance, charakteryzującym się surowymi ceglanymi ścianami i imponującą prezencją.
Na przestrzeni lat kościół ulegał różnym zmianom konstrukcyjnym. W 1878 r. archidiakon Mateusz przewodził znaczącym wysiłkom związanym z rozbudową i ozdobą, a w 1908 r. dodano kute bramy wejściowe wykonane w Anglii. Ulepszenia te przyczyniają się do estetycznego i historycznego bogactwa kościoła.
