Świątynia Haththikuchchi
Opis
Świątynia Haththikuchchi znajduje się około 3,5 km na zachód od Mahagalkadawala na drodze Anuradhapura-Kurunegala-Padeniya, Rajanganaya i Giribawa Divisional w dystrykcie Anuradhapura. Ta sieć kamiennych pagód została zbudowana za czasów króla Devanama Piyatissa i można ją obserwować pośród pięknych stawów i flory oraz bujnej zieleni i naturalnych skał. Obecnie przyjmuje się, że król Sirisangabo, który rządził w Anuradhapurze, oddał swoją głowę. Na tym obszarze znaleziono kilka badań archeologicznych dowodów z nim związanych. Król Sirisangabo, który kontrolował Anuradhapurę, opuścił królestwo i medytował w tym miejscu. Opowieść głosi, że król oddał głowę biednemu człowiekowi, który wyszedł zza grobu, a on przejął przewodnictwo nad bratem króla, Gotabhaya. Według zapisów, po przybyciu króla na ten obszar i potwierdzeniu, że powstała stupa z Vatadage i drzewem Bodhi. Istnieje wiele odpowiednich czynników i znaków na tej stronie, aby to udowodnić od III wieku pne. Archeologiczne dowody sugerują, że miejsce to było odnoszącym sukcesy miejscem buddyjskim aż do X wieku. Staw na skale, na który nigdy nie ma wpływu słońce ani księżyc, zarezerwowana pavva jak kamienna pułapka, świątynia, Bodhi Ghara to najbardziej widoczne cuda archeologiczne w tym miejscu. Załoga Departamentu Archeologii Sri Lanki również zasługuje na rekomendację za nieustanne starania o ochronę i zarządzanie tym stanowiskiem.
Przeczytaj więcej w szczegółach
Wygnany król Sirisangabo
W annałach historii Sri Lanki król Sirisangabo zajmuje wyjątkowe miejsce. Po śmierci króla Sanghatissa, Sirisangabo wstąpił na tron, podczas gdy jego ambitny brat, Gothabaya, objął rolę skarbnika. Wielu wątpiło w zdolności Sirisangabo jako władcy ze względu na jego ascetyczny styl życia przypominający bodhisattwę. Jednak uznając łagodną naturę swojego brata, Gothabaya cierpliwie czekał na okazję do obalenia go.
Jednak ku zaskoczeniu wszystkich, Sirisangabo okazał się królem odnoszącym wyjątkowe sukcesy. Będąc pod wrażeniem jego panowania, cierpliwość Gothabayi wyczerpała się, co doprowadziło go do zebrania uzbrojonej grupy rebeliantów i marszu w kierunku stolicy w celu przejęcia władzy siłą.
Wycofaj się do Hatthikuchchi
Słysząc o buncie Gothabaya, król Sirisangabo postanowił oszczędzić swemu królestwu okropności wojny. Przebrany i niepostrzeżenie opuścił królestwo, niosąc ze sobą tylko szmatkę do filtrowania wody. Jego podróż ostatecznie doprowadziła go do spokojnego i odosobnionego regionu znanego obecnie jako Hatthikuchchi, gdzie wyruszył w samotność i medytację.
W międzyczasie Gothabaya, wierząc, że jego zwycięstwo jest zapewnione, bezspornie objął tron. Jednak prześladowany strachem, że jego brat nadal stanowi zagrożenie, ogłosił hojną nagrodę dla każdego, kto przyniesie mu głowę Sirisangabo. Niestety, ta proklamacja doprowadziła do zabójstw, gdy ludzie starali się odebrać nagrodę.
Nagrody i bażant
Pośród chaosu skromny bażant spotkał Sirisangabo w jego pustelni i natychmiast rozpoznał w nim wygnanego króla. Świadomy desperackiej potrzeby bażanta w postaci nagrody pieniężnej na utrzymanie rodziny, Sirisangabo z empatią rozumiał ciężar stworzenia. W niezwykłym akcie bezinteresowności dobył miecza i odciął mu głowę, ofiarowując ją bażantowi.
Bażant posłusznie zaniósł odciętą głowę do Gothabaya, żądając nagrody. Ta bezinteresowna ofiara Sirisangabo ukazała głębię jego współczucia i siłę jego charakteru.
Hatthikuchchi: Prawdziwa lokalizacja
Przez wiele lat dokładna lokalizacja, w której Sirisangabo ofiarował swoją głowę, pozostawała przedmiotem debaty. Początkowo uważano, że miejscem tym była świątynia Attanagalla w dystrykcie Gampaha. Jednak w miarę gromadzenia dowodów i badań powszechnie akceptowano, że Hatthikuchchi rzeczywiście było miejscem tego znaczącego wydarzenia.
Dawniej znany jako Ruiny Rajangana, Departament Archeologii oficjalnie zidentyfikował ten obszar jako Hatthikuchchi w 1979 roku. Nazwa pochodzi od inskrypcji słowa „Atti-Kucch”, znalezionej na skale. Uczeni uważają teraz, że historyczne odniesienia do Attanagalli odnoszą się do Hatthikuchchi ze względu na dowody i kontekst lokalizacji.
Znaczenie historyczne i dziedzictwo buddyjskie
Ruiny i kamienne inskrypcje odkryte w świątyni Hatthikuchchi dostarczają bezcennych informacji na temat bogatej historii Sri Lanki. Te pozostałości, datowane na okres od III wieku pne do X wieku, zbiegają się z pojawieniem się buddyzmu w kraju, przywiezionego przez Mahindę Maha Thero. Kroniki ujawniają, że we wczesnych stadiach buddyzmu kwitły cztery główne klasztory buddyjskie: Mihinthale, Sithulpavwa, Dakshinagiri i Hatthikuchchi. Pomimo istnienia kwitnącego centrum buddyjskiego przez ponad 1300 lat, związek Hatthikuchchi z królem Sirisangabo zapewnił mu rozgłos.
Architektoniczne cuda Hatthikuchchi
W rozległym kompleksie Hatthikuchchi zidentyfikowano kilka niezwykłych struktur. Jedną z głównych atrakcji jest Vatadage, dom stupy ozdobiony historycznym znaczeniem. Chociaż stupa w Vatadage jest zniszczona, pozostałości tego architektonicznego cudu, w tym dwa imponujące kamienne drzwi, wciąż budzą podziw.
Dom z obrazami zbudowany w naturalnej jaskini przedstawia posąg leżącego Buddy, który prawdopodobnie powstał w okresie Kandy. Dom Zoya, stupy, jałmużna i półkolisty budynek stanowią kolejny przykład architektonicznej sprawności starożytnych rzemieślników. Ponadto kompleks szczyci się licznymi kamiennymi inskrypcjami, komnatami medytacyjnymi i mieszkaniami w jaskiniach, z których korzystali praktykujący mnisi we wczesnych stadiach buddyzmu.
Komnaty medytacyjne i mieszkania w jaskiniach
Świątynia Hatthikuchchi zapewnia wgląd we wczesne praktyki buddyzmu dzięki komnatom medytacyjnym i jaskiniom. Komory te, wykute z trzech płyt skalnych, mają wielkie znaczenie historyczne i duchowe. Wyobraź sobie oddanych mnichów szukających ukojenia i oświecenia w tych spokojnych przestrzeniach, wykorzystujących moc medytacji do pogłębiania swoich duchowych podróży.
Szczyt górski i malownicze widoki
Wejście na górski szczyt świątyni Hatthikuchchi nagradza odwiedzających zapierającymi dech w piersiach widokami i cudami natury. Na szczycie góry dumnie stoi najstarsza stupa kompleksu, łącząca teraźniejszość z odległą przeszłością. W pobliżu zrujnowanej stupy fascynująca rzeźba przedstawia poruszającego się mężczyznę, trzymającego w dłoni przedmiot, prawdopodobnie przedstawiający podróż bażanta z głową Sirisangabo w celu odebrania nagrody.
Z tego podwyższonego punktu widokowego odwiedzający mogą podziwiać urzekające piękno dżungli poniżej, ozdobionej licznymi głazami o osobliwych kształtach. Wśród tych cudów jest budzący podziw widok wiszącej skały balansującej delikatnie na krawędzi innej skały – świadectwo zdumiewającego kunsztu natury.